چه کسی می خواهد زیباتر شود؟

 خانه اش را می آراید، با بهترین وسایل می چیند که زیباتر شود، به آرایشگاه می رود، عمل های جراحی زیبایی انجام می دهد، که ظاهرش در نظر دیگران قابل تحسین شود، در پاساژ ها و مراکز خرید، به دنبال زیباترین لباس هایی است که بدن او را به بهترین فرم ممکن نشان دهد، خلاصه هر جا که زیبایی باشد، انسان به دنبال کشف و بهره از آن است.

اما خیلی ها که خودشان را بیشتر از این جسم فانی می دانند، به دنبال زیباتر کردن روحشان اند، به مراکز خیریه و اطرافیانشان کمک می کنند، به مکان های مقدس قدم می گذارند، سعی می کنند کتاب بخوانند، رفتارشان انسانی باشد، آنهم به معنای واقعی، شاید در هنگام رانندگی برای کسی بوق هم نزنند، جملات پر معنا و عمیق در شبکه های اجتماعی می گذارند و همیشه یک آرامش خاص در رفتارشان مشهود است.
اما در کلام بزرگان که به دنبال زیبایی بگردی، می گویند: زیبایی فقط ظاهر قشنگ و دلفریب نیست، فقط رفتار والا منشانه و انسانی نیست، می گویند چون مظهر زیبایی خداست، کسی که بتواند دل خود را به خدا بسپارد، زیباییش آسمانی می شود، می گویند: انسان هر چه از نظر معنویت وسیع و متعالی باشد، زیباتر خواهد بود تا جایی که زیبایی او خیره کننده می شود، زیبایی که با دماغ سر بالا و گونه های عمل کرده و اندام اغواگر، قابل توصیف نیست، این زیبایی از همان نوعی است که زیبا رویان عالم هم، در پیشگاهشان، سر تعظیم خم می کنند و همه به دنبال درک محضرشان هستند. زیبایی کسی که دل به خدا سپرده و در این عالم، از هر چه رنگ تعلق پذیرفته، آزاد است، زیبایی است که با تلاش و کوشش حاصل شده، و نتیجه آن هم بدون پشیمانی و محبوبیتش هم فراگیر است.